Wetenschappers berekenden dat elke mens constant in verandering is. Om de zes jaar is elke cel in ons lichaam volledig veranderd geweest en technisch gezien zou je kunnen stellen dat we elke zes jaar een volledig nieuwe mens zijn geworden. Verandering is dus niet louter mentaal en in geval van zelfreflectie is het altijd goed om terug te gaan naar de eigen roots.
Mensen die persoonlijkheidstests erkennen of mensen die beweren van iemand een eenduidig profiel te kunnen schetsen zijn simpelweg hedendaagse charlatans. Ik vergelijk dat met het voorbeeld van Leonardo Da Vinci (1452 -1519) die meer dan 7000 pagina's wetenschappelijk onderzoek noteerde dat zijn tijd eeuwen vooruit was, terwijl hij slechts 15 schilderijen heeft nagelaten, waarvan niet eens met zekerheid kan gesteld worden dat deze allemaal afgewerkt zijn geraakt. In onze huidige maatschappij zou niemand het in het hoofd halen hem te engageren als kunstschilder, terwijl hij als wetenschapper eigenlijk laaggeschoold was. Met zijn profiel zou Leonardo Da Vinci vandaag nérgens aan de slag kunnen en zouden geniale meesterwerken als de Mona Lisa, Het Laatste Avondmaal en de Vitruviusman nooit gemaakt worden.  |
| Artikel: Streekkrant regio Dender, editie 17 maart 2014 // Auteur & fotograaf: Marino Verbeken |
Ik heb monumentale hedendaagse kunst gemaakt die werd tentoongesteld op zelf georganiseerde solotentoonstellingen te Aalst, Brussel en Gent. Strips, scenario's, cartoons, illustraties, muurschilderingen, websites, affiches, animatiefilmpjes en logo's ontworpen; boeken, tijdschriften en brochures gepubliceerd en gepromoot.
Ik heb marktonderzoek gedaan voor de museumsector, financiële en communicatieplannen opgemaakt en geïmplementeerd.
Door projecten met onbevangen blik te benaderen behandelde ik steeds het handboek als menukaart waaruit het best haalbare geselecteerd kon worden om op basis van beschikbare middelen een heerlijk resultaat voor te leggen, waar anderen forfait gaven omdat de integrale procedure onwerkbaar leek.
Misschien is het slechts celwisseling, maar vandaag lijken mij de zaken die niet slaagden ( een eigen stripreeks die niet gelanceerd raakte omwille van risicovolle financiering, erfgoed-citymarketingproject dat niet doorging omdat verantwoordelijke dienst weigerde handtekening te zetten onder subsidie-aanvraag, assistent bij uitgever die failliet ging) meer dan ooit integraal deel uit te maken van mijn parcours. Gevraagd naar mijn droomjob op dit ogenblik, zou ik onmiddellijk een complex museaal transitieproject als het Jubelparkmuseum noemen. Maar alleen de toekomst zal bepalen of mijn persoonlijk profiel daar klaar voor is. En dus is het leuk om op het 'thuisfront' aan introspectie te mogen doen met dank aan goede vrienden Erik De Vree en journalist Marino Verbeken van De Streekkrant.
No comments:
Post a Comment