Het erfgoed van morgen wordt nu volop uit de grond gestampt. Op 23 mei 2011 nam ik deel aan de ontmoetingsdag van MovE. MovE is het Oost-Vlaamse antwoord op de steeds grotere nood van musea om van de nood een deugd te maken en de digitalisering van hun collectie en archieven te vertalen als een extra kans om conservatie en ontsluiting te laten versmelten zodat een toekomstig publiek op interactieve manier van museumcollecties zal kunnen genieten. Als tekenaar boeit die digitalisering me enorm.
Tekenen is een attitude. Het gaat in twee stappen. Ten eerste moet je een ding stevig bestuderen: kleur, omtrek, omvang, textuur, constructie, ruimtelijkheid, … . Ten tweede volgt er dan na die grondige analytische ‘omschrijving’ een synthese, een interpretatie, die op een drager wordt bewaard.
Het archiveren van museale objecten bestond voorheen vooral uit die eerste fase, maar had in tweede fase een ‘fiche’ als resultaat, in plaats van een tekening. Met de intrede van het digitale tijdperk is de ontsluiting van museale objecten nog boeiender geworden en gaat de klassieke fichebak steeds meer op een prentenkabinet lijken; een digitale representatie van de artefacten zelf die vaak details blootleggen die de echte objecten verhuld houden. Palimpsesten, schilderijen onder schilderijen, 3D simulaties op basis van ruïnes.
De mogelijkheden zijn ongekend, maar ook de manier waarop al dat digitaal materiaal moet ‘gearchiveerd’ worden is een bloeiend vraagstuk die beeldverwerkers uit alle landen bezig houdt. Reden genoeg om aanwezig te zijn op deze ontmoetingsdag tussen professionals in het Gentse STA°M.
Tekenen is een attitude. Het gaat in twee stappen. Ten eerste moet je een ding stevig bestuderen: kleur, omtrek, omvang, textuur, constructie, ruimtelijkheid, … . Ten tweede volgt er dan na die grondige analytische ‘omschrijving’ een synthese, een interpretatie, die op een drager wordt bewaard.
Het archiveren van museale objecten bestond voorheen vooral uit die eerste fase, maar had in tweede fase een ‘fiche’ als resultaat, in plaats van een tekening. Met de intrede van het digitale tijdperk is de ontsluiting van museale objecten nog boeiender geworden en gaat de klassieke fichebak steeds meer op een prentenkabinet lijken; een digitale representatie van de artefacten zelf die vaak details blootleggen die de echte objecten verhuld houden. Palimpsesten, schilderijen onder schilderijen, 3D simulaties op basis van ruïnes.
De mogelijkheden zijn ongekend, maar ook de manier waarop al dat digitaal materiaal moet ‘gearchiveerd’ worden is een bloeiend vraagstuk die beeldverwerkers uit alle landen bezig houdt. Reden genoeg om aanwezig te zijn op deze ontmoetingsdag tussen professionals in het Gentse STA°M.
No comments:
Post a Comment